در مقاله مقررات و نحوۀ ثبت شرکت فرعی خارجی به مواردی همچون تعریف،شرایط، مسئولیت شعبه، اختیارات شرکت اصلی در ایران و غیره پرداخته ایم
تعریف شرکت فرعی خارجی
در اصل، شرکت فرعی به شرکتی اطلاق می‌شود که توسط شرکت خارجی (مادر) ایجاد شده است و کنترل آن در اختیار شرکت مادر قرار دارد. چنین شرکت دارای شخصیت حقوقی مستقل از شرکت مادر می‌باشد و در کشور محل ثبت از همان وضعیت حقوقی یک شرکت تجاری داخلی برخوردار خواهد بود.
هدف از تاسیس شرکت خارجی فرعی
در بیشتر موارد هدف شرکتهای خارجی از به ثبت رساندن یک شرکت فرعی در ایران این است که به امر سرمایه گذاری در ایران اقدام نمایند؛ اعم از این که سرمایه گذاری با اخذ مجوز باشد یا بدون اخذ مجوز. این گونه شرکت‌ها با تشکیل یکی از انواع شرکتهای تجاری موضوع ماده ۲۰ قانون تجارت می‌توانند در ایران فعالیت نمایند.
تابعیت شرکت های خارجی در ایران چیست؟
لازم به ذکر است چون این شرکت‌ها در ایران به ثبت رسیده‌اند. و مرکز اصلی آن نیز در ایران می‌باشد. طبق ماده ۱ قانون ثبت شرکت‌ها، تابعیت ایرانی دارند. و یک شرکت ایرانی محسوب می‌شوند. اگر چه صددرصد سهام آن متعلق به اشخاص خارجی باشد.
شرایط شرکت های خارجی در ایران
نکته حائز اهمیت در ثبت این گونه شرکت‌ها اینست که چنانچه سرمایه گذاری شرکت خارجی در این گونه شرکت‌ها به صورت سرمایه گذاری مستقیم باشد. و شرکت مزبور مجوز سرمایه گذاری در ایران را دریافت نموده باشد. محدودیتی از نظر درصد مشارکت سرمایه گذاری خارجی وجود ندارد؛ اما در صورتی که شرکت خارجی اقدام به اخذ مجوز ننماید. تنها تا چهل و نه درصد مشارکت خارجی پذیرفته می‌شود. و امکان ثبت شرکت فرعی با بیش از این مقدار مشارکت خارجی در حال حاضر در ایران وجود ندارد.
آیا مقررات تاسیس شرکت خارجی در ایران با مقررات سرکت های ایرانی فرق دارد؟
با توجه به این که شرکتهای فرعی در ایران در قالب یکی از اقسام شرکتهای تجاری مندرج در ماده ۲۰ قانون تجارت به ثبت می‌رسند، لذا هیچ گونه تفاوتی بین اشخاص ایرانی و خارجی به لحاظ مقررات و نحوۀ ثبت این گونه شرکت‌ها وجود ندارد. و ثبت شرکت با سرمایه گذاری خارجی تابع مقررات قانون تجارت می‌باشد.
تعریف شعبه و نمایندگی شرکت خارجی
شرکتهای خارجی که تمایلی به سرمایه گذاری مستقیم در ایران ندارند. و صرفاً به منظور فروش محصولات یا بازاریابی محصولات خود در ایران فعالیت دارند. معمولاً به تأسیس شعبه یا نمایندگی اقدام می‌نمایند.
مهم‌ترین علتی که یک شرکت خارجی به تأسیس شعبه در کشور دیگری اقدام می‌نماید، بازاریابی است. صادر کنندگان اغلب به این نتیجه می‌رسند. که تجارت از طریق شعب یا شرکتهای فرعی بازارهای تازه‌ای را بر روی محصولات آنان می‌گشاید. و در برگیرنده عامل رشد قابل توجهی می‌باشد. بنابراین برای تحقق چنین هدفی ممکن است. شرکت خارجی به تأسیس شعبه یا شرکت فرعی اقدام نماید.
انعقاد قراردادهای نمایندگی تجارتی
علاوه بر روش تأسیس شعبه که برای امر بازاریابی و صادرات محصول شرکت خارجی اتخاذ می‌گردد. روش دیگری که برای شرکتهای با امکانات محدودتر مورد توجه است. انعقاد قراردادهای نمایندگی تجارتی می‌باشد.
اعطای اختیارات از شرکت اصلی به شعبه خارجی
در این روش که به خصوص به علت عدم امکان فعالیت وسیع در قالب شعبه استفاده می‌شود. شرکت خارجی صادر کننده با انعقاد قراردادی، فروش، توزیع، ارائه خدمات و بازاریابی محصولات خود را از طریق اشخاص مستقر در کشورهای خارجی انجام می‌دهد. که در بیشتر موارد این اختیار به صورت انحصاری اعطا می‌شود.
طبق ماده ۴ و ۲ آیین نامه اجرایی قانون اجازه ثبت شعبه یا نمایندگی شرکتهای خارجی که تحت شماره 930 – 78 / م / ت 19776 مورخ 12/2/1378 به تصویب هیئت وزیران رسیده است.
مسئولیت شعبه خارجی با چه واحدی می باشد؟
شعبه شرکت خارجی، واحد محلی تابع شرکت اصلی است که مستقیماً موضوع و وظایف شرکت اصلی را در محل، انجام می‌دهد. فعالیت شعبه در محل، تحت نام و با مسئولیت شرکت اصلی خواهد بود.
اگر تمایل به کسب اطلاع از مدارک مورد نیاز برای ثبت شعبه شرکت خارجی دارید. به این مقاله مراجعه فرمایید.
نماینده شرکت خارجی چه وظایفی دارد؟
نماینده شرکت خارجی، شخص حقیقی و حقوقی است که براساس قرارداد نمایندگی، انجام بخشی از موضوع و وظایف شرکت طرف نمایندگی را در محل بر عهده گرفته است. نمایندگی شرکت خارجی، نسبت به فعالیت‌هایی تحت نمایندگی شرکت طرف نمایندگی در محل انجام می‌پذیرد، مسئولیت خواهد داشت.
شرکت‌هایی که می‌توانند در ایران شعبه یا نمایندگی داشته باشند
طبق ماده ۱ آیین نامه قانون فوق الذکر، شرکتهای خارجی که در کشور محل ثبت خود، شرکت قانونی شناخته می‌شوند، مشروط به عمل متقابل در کشور متبوع، می‌توانند برای فعالیت در ایران در زمینه‌های زیر براساس مقررات این آیین نامه و سایر قوانین و مقررات مربوط، نسبت به ثبت شعبه یا نمایندگی خود در ایران اقدام نمایند:
- ارائه خدمات بعد از فروش کالاها یا خدمات شرکت خارجی؛
- انجام عملیات اجرایی قراردادهایی که بین اشخاص ایرانی و شرکتهای خارجی منعقد می‌شود؛
- بررسی و زمینه سازی برای سرمایه گذاری شرکت خارجی در ایران؛
- همکاری با شرکتهای فنی و مهندسی ایرانی برای انجام کار در کشورهای ثالث؛
- افزایش صادرات غیر نفتی جمهوری اسلامی ایران؛
- ارائه خدمات فنی و مهندسی و انتقال دانش فنی و فناوری؛
- انجام فعالیت‌هایی که مجوز آن توسط دستگاه‌های دولتی که به طور قانونی مجاز به صدور مجوز هستند، صادر می‌گردد. از قبیل ارائه خدمات در زمینه‌های حمل و نقل، بیمه و بررسی کالا، بانکی، بازاریابی و غیره.
