مجامع عمومی شرکت با مسئولیت محدود
شناسایی مجمع شرکت با مسئولیت محدود
در اینکه تصمیم گیری های کلان و فراتر از جایگاه اداره در چارچوب هر شخص حقوقی بایستی از سوی بالاترین رکن این شخص انجام پذیرد تردیدی نیست. با این ،حال در شرکت با مسئولیت محدود مقررات یکپارچه و دسته بندی شده درباره چنین رکتی به چشم نمی خورد.
رکن مجمع عمومی
به همین جهت این پرسش مطرح می گردد که آیا در شرکت یاد شده، اصولاً رکنی به نام مجمع عمومی وجود دارد. یا خیر؟ برخلاف شرکت سهامی که در آن مقررات جداگانه و مفصلی با عنوان مجامع عمومی پیش بینی شده به گونه ای که مجمع را نهادی قاعده مند تصویر نموده در شرکت با مسئولیت محدود دسته بندی روشنی برای این رکن مقرر نشده است.
با این حال نشانه ها و اشارات آشکاری به اراده قانونگذار به شناسایی چنین رکنی در قانون تجارت یافت می شود. در ماده ۱۰۹ قانون تجارت قانونگذار اگرچه در مقام بیان کار کرد و تکالیف ناظرین می باشد.
با این حال از مجمع عمومی در معنای مجمع عمومی عادی و نیز از مجمع عمومی فوق العاده نام برده است. همچنین از ماده ۱۰۶ لزوم تشکیل جلسه شرکاء به دست می آید که قابل تطبیق با مجمع عمومی عادی به نظر می رسد.
چنانچه مقررات دیگر ناظر به تصمیم گیری از سوی شرکای شرکت با مسئولیت محدود یعنی مواد ۱۰۲ ۱۱۰، ۱۱۱ و ۱۱۵ (ب) ملاحظه شود، مجمع عمومی فوق العاده نیز شناسایی می گردد. البته و از آنجا که این شرکت با دو شریک امکان تأسیس و فعالیت دارد، تصمیم گیری و تشکیل مجامع با مانع مواجه میگردد.
بند دوم شیوۀ دعوت و تشکیل مجامع عمومی از آنجا که در قانون تجارت درباره شیوه و تشریفات دعوت، جز اشاراتی گذرا، هیچ گونه مقرره ای پیش بینی نشده است.
بنابراین برای پرساختن چنین خلاهایی بایستی راهکاری یافت بهره گیری از مقررات شرکت سهامی ناظر به دعوت و گسترش این احکام بر شرکت با مسئولیت محدود مجاز نمی باشد.
به همین دلیل با توجه به مقررات مبهم کنونی شرکت اخیر و نیز با پیش بینی احکام دعوت و تشکیل مجمع در اساسنامه ناگزیر باید به این کاستیها پاسخ گفت.
مدیران صلاحیت برای دعوت از مجامع عمومی را دارند
تنها مقرره مربوط به تشریفات مجامع در خصوص مقام دعوت کننده در ماده ۱۰۹ قانون تجارت یافت می شود. که مطابق آن دعوت مجامع عمومی در شرکت با مسئولیت محدود در صورتیکه تعداد شرکاء از دوارده شخص بیشتر باشند، به وسیله هیأت نظار (بازرسان) صورت می گیرد. در مورد اینکه اگر شمار شرکا این شرکت کمتر از ۱۲ باشد.
یا بیشتر از آن بوده ولی هیأت نظارت تعیین نشده یا تعیین شده ولی به وظیفه خود عمل نکنند، در قانون تجارت حکمی به چشم نمی خورد. به عنوان قاعده مدیران مقام دارای صلاحیت برای دعوت از مجامع عمومی در همه شرکتها می باشند.
چرا که دعوت از مجمع کارکردی اجرایی و اداری بوده و در زمره اختیارات و صلاحیت های ذاتی مدیران قرار می گیرد. مشخص نیست در جایی که شرکت دارای ناظر یا بازرس نیست. مدیر نیز به هر دلیل ناتوان یا مستکف از دعوت از مجامع عمومی است، تکلیف شرکت چه خواهد شد.
تا اصلاح مقررات قانونی در این باره، به نظر می رسد راهکار مناسب برای رفع این کاستی تنظیم اساسنامه نمونه از سوی ثبت شرکت ها، در برگیرنده مراجع دعوت کننده از جمله دارندگان بخشی از سهم الشرکه و نیز تعیین ابزار دعوت و مهلت میان تاریخ دعوت و تشکیل مجمع عمومی می باشد. با این حال، هیچ منعی برای پیشبینی چنین مقرراتی در اساسنامه از سوی خود مؤسسین و یا مجمع عمومی فوق العاده وجود ندارد.
با توجه به آنکه شرکت با مسئولیت محدود با دو شریک تشکیل پذیر می باشد، با وصف سكوت مقنن چنانچه درباره لزوم تشکیل و ساختار هیأت رئیسه در اساسنامه مقرره ای وضع نشده باشد شیوه تعيين و ساختار این هیأت از سوی شرکاه در جلسه مجمع صورت می گیرد.
انواع مجامع عمومی در شرکت با مسئولیت محدود
در شرکت با مسئولیت محدود مانند شرکت سهامی دو نوع مجمع عمومی عادی و مجمع عمومی فوق العاده از لابلای مقررات قانون تجارت قابل شناسایی می باشد.
پیشنهاد میکنم مقاله جامع حقوق ناشی از مالکیت سهام را کامل مطالعه فرمایید.
مجمع عمومی عادی
درباره شیوه تشکیل و حدنصابهای مجمع عمومی عادی در شرکت با مسئولیت محدود صریحاً مقرره ای پیش بینی نشده است. با این حال و با توجه به مفاد ماده ۱۶ قانون تجارت و مقایسه آن با مواد دیگر قانون تجارت به شرح بالا می توان این ماده را ناظر به مجمع عمومی هادی دانست که مقرر میدارد.
نصاب لازم برای اخذ تصمیمات شرکت در مجامع عمومی
تصمیمات راجعه به شرکت باید به اکثریت لااقل نصف سرمایه اتخاذ شود – اگر در دفعه اولی این اکثریت حاصل نشد. باید تمام شرکاء مجدداً دعوت شوند. در این صورت تصمیمات به اکثریت عددی شرکاء اتخاذ می شود. اگر چه اکثریت مزبور دارای نصف سرمایه نباشد.
اساسنامه شرکت می تواند ترتیبی بر خلاف مراتب فوق مقرر دارد. با توجه به مقررات مادۀ بالا لزوم برپایی نشست شرکای شرکت با مسئولیت محدود به روشنی استنباط می گردد. عبارت اگر در دفعه اول این اکثریت حاصل نشد. باید تمام شركاه مجدداً دعوت شوند.
مجمع عمومی فوق العاده
با توضیحات بالا در خصوص مجمع عمومی عادی و اینکه همه تصمیمات راجع به شرکت در صلاحیت مجمع بالا قرار دارد. تشخیص جایگاه و اختیارات مجمع عمومی فوق العاده آسانتر به نظر می رسد.
مقررات دعوت و تشریفات تشکیل مجمع عمومی فوق العاده همانند مجمع عمومی عادی بایستی از سوی مؤسسین در اساسنامه پیش بینی گردد.
بنابراین وجود تمایز این دو مجمع در شرکت با مسئولیت محدود مانند مجامع عمومی شرکت سهامی دو امر ویژه یعنی صلاحیت ها و حد نصاب های تصمیم گیری می باشد.
پیشنهاد میکنم مقاله حق سهامدار در دریافت سود شرکت را مطالعه فرمایید.
